Witte Reus (De Prediker)

Twaalf jaar oud was hij nog maar toen hij voor het eerst een gedicht schreef. Er zouden in zijn tienerjaren vele gedichten volgen. En nog steeds schrijft hij graag. Zo is Matthijn Doekes actief als columnist bij CIP.nl. Recent bracht hij een e-book uit met indrukwekkende en persoonlijke gedichten over rouw. We stelden hem enkele vragen over zijn e-book en het onderwerp daarvan. “Ik heb in mijn leven veel verlies gekend.”

Je hebt een e-book met gedichten uitgebracht. Waarom?
“Af en toe post ik een gedicht op mijn pagina Reusachtig of op LinkedIn. Een bevriende maatschappelijke werker vond ze mooi en vroeg mij of ik een bundel had met gedichten over rouw en verlies, zodat ze dit kon gebruiken in haar lessen. Dat vond ik een mooie stimulans om eens te kijken of ik een e-book kon maken. En dat is gelukt!”

Op welke wijze heb je zelf te maken gehad met rouw en zijn de gedichten uit eigen ervaring geschreven?
“Mijn manier van schrijven qua dichtvorm ligt altijd dichtbij nostalgie en melancholie. Dat is mijn aard, al van jongs af aan. Ik heb in mijn leven veel verdriet gekend. Ik verloor mijn broer al heel jong, mijn beide ouders en beste vriend zijn er ook niet meer. Daarnaast ken ik een aantal mensen dat er zelf een einde aan heeft gemaakt. Een groot deel van de kern van mijn leven is dus al weg en daar heb ik de afgelopen jaren erg mee gestreden.”

Heb je al reacties ontvangen?
“De reacties zijn tot nu toe zeer positief. De maatschappelijk werkster die de inspiratie ervoor was, is erg tevreden, maar ook vrienden en kennissen die het tot nu toe hebben gelezen. Ik heb dan ook hulp gehad met de vormgeving en foto, want dat zijn niet mijn sterke punten. Laat mij de tekst maar schrijven, de rest moet ik aan een ander overlaten. En gelukkig deden Chris (vormgeving) en Bart (foto) dat gratis, zodat ik het boekje als gratis download kan aanbieden.

Hoe vind je dat christenen/ de kerk met rouw omgaan?
“Iedereen krijgt te maken met rouw in het leven, in welke mate of vorm dan ook. Hoe christenen ermee omgaan, is heel verschillend. De omstandigheden van het overlijden spelen daarin een rol. Is er ruimte voor verdriet, voor tijd om te rouwen in eigen tempo? De rouwperiode begint meestal pas echt een tijdje na het overlijden. Soms is het zo, dat als mensen verdrietig blijven, ze verwijten krijgen. Maar ik heb ook hele open en mooie afscheidsdiensten gezien, waarin verdriet en hoop samengaan. Het vertrouwen dat iemand bij God is, maar toch de ruimte laten om iemand te mogen missen, zonder er een termijn aan te stellen.

Ieder rouwt op zijn eigen manier en tempo. Ik heb op mijn knieën gezeten en God gesmeekt om mij weg te nemen. ‘Wat doe ik nog hier, God?’, vroeg ik dan. Je vindt uiteindelijk een manier om door te gaan, maar helemaal goed komt het niet meer. Het incasseringsvermogen en de flexibiliteit om ermee om te gaan, wisselt ook sterk per persoon. Daarom kun je rouwen nooit los zien van de persoon en is er geen boekje voor met regels en algemeenheden. Persoonlijk vind ik vaak troost in Prediker en in Psalm 27.”

Welk gedicht vind je zelf het mooist?
“Ik vind ‘Er is licht’ het mooist, maar er zijn er meer die ik goed gelukt vind. ‘Vader van een wees’ en ‘ouderlijk huis’ spreken mij erg aan, omdat die dichtbij me staan als volwassen wees. Maar ‘Er is licht’ eindigt met een stukje hoop en dat is ook waar ik mee wilde eindigen in het boekje.”

Hoelang maak je eigenlijk al gedichten? En waarom?
“Ik was 12 jaar oud toen ik voor het eerst een gedichtje schreef. De rest van mijn tienerjaren was ik er veel mee bezig. Met 15 jaar kwam ik in een regionale krant en mocht ik naar de lokale radio, wat heel bijzonder was. Maar begin jaren 90 begon ik interesse te krijgen in hiphop en ben ik die schrijfvorm meer gaan gebruiken. Toen ik later tot geloof kwam en God me riep om gospelrapper te zijn, heeft mijn focus gedurende die 10 jaar daar op gelegen.

Toch heb ik wel 8 schriften vol met gedichten geschreven in mijn jonge jaren. Wellicht dat ik daar nog eens in ga bladeren voor een volgend e-bookje. De afgelopen 5 jaar ben ik weer sporadisch gaan dichten, naast de columns die ik tegenwoordig schrijf. Elk gedicht is voor mij een los verhaal, een emotie van het moment, een Psalm, of een klaaglied. Het hoeft niet iets te zijn dat ik op dat moment in mijn leven ervaar, maar ik put wel uit de bron van ervaring. Ik deel deze nu omdat ik hoop dat mensen er iets aan hebben.”

Klik hier om het gratis e-book met gedichten over rouw te downloaden.

Er is licht

In een dag verandert niets
maar alles verandert op een dag
er is hoop waar ik op hoop
maar er is vrees voor vrees

Er is licht in deze nacht
een schemering, nog ver
weet ik dat ik dromen mag
een nachtmerrie voldeed

Laat me slapen als ik ga
in een roes verdwenen
om mij heen een grijze wolk
in mijn ogen een vuur

Er is licht in deze nacht
aan het einde van de tunnel.
tunnelvisie in mijn hart
mag ik hopen op eeuwigheid

Matthijn Doekes

tempadmin